Struktura  »  Szkoła Specjalna Przysposabiająca do Pracy nr 4

Szkoła kształci młodzież z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym i znacznym oraz z niepełnosprawnościami sprzężonymi (z autyzmem).

Nauka w szkole trwa trzy lata.

Okres nauki w szkole; w uzasadnionych przypadkach, może być przedłużony dla ucznia o jeden rok lub o 2 lata.
Kształcenie uczniów w Szkole Specjalnej Przyspasabiającej do Pracy odbywa się zgodnie z podstawą programową kształcenia ogólnego dla szkół specjalnych przysposabiających do pracy dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym oraz dla uczniów z niepełnosprawnościami sprzężonymi poprzez udział młodzieży w następujących formach zajęć:
I.  Zajęcia edukacyjne:
    a)  funkcjonowanie osobiste i społeczne 
    b)  przysposobienie do pracy realizowane w pracowniach: 
         - krawieckiej z elementami dziewiarstwa
         - gospodarstwa domowego
         - introligatorsko – biurowej
         -dekoracji i napraw
   c)  wychowanie fizyczne,
   d)  religia /etyka
II. Zajęcia sportowe
III. Zajęcia kształtujące kreatywność
IV. Zajęcia rewalidacyjne
V. Zajęcia dodatkowe w szczególności muzyczno- ruchowe, zajęcia rozwijające zainteresowania (plastyczne, sportowe) zajęcia opiekuńczo – wychowawcze, rehabilitacja ruchowa, arteterapia.

Uczniom Szkoły Przyspasabiającej do Pracy udzielana jest wielospecjalistyczna pomoc psychologiczno – pedagogiczna wspomagająca ich rozwój. Dla każdego z uczniów jest opracowywany Indywidualny Program Edukacyjno - Terapeutyczny z uwzględnieniem zaleceń z orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego.

Organizowanie procesu dydaktycznego, wychowawczego i rewalidacyjnego ma zapewnić wszechstronny rozwój uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych na poziomie osiągnięć założonych w podstawach programowych kształcenia ogólnego z zakresu komunikacji społecznej, umiejętności współżycia w grupie oraz doskonalenia umiejętności przydatnych w życiu codziennym i przysposabiających ucznia do samodzielnego życia.

W ramach zajęć organizowane są wyjścia do: urzędów, sklepów, zakładów pracy, a także do kina i  muzeów. Uczniowie mają możliwość uczestnictwa w zajęciach organizowanych w domach kultury. Chętnie biorą udział w piknikach, festynach, uczestniczą  w życiu kulturalnym miasta. Biorą również udział w konkursach szkolnych i pozaszkolnych. Młodzież bierze udział w uroczystościach szkolnych, a na terenie klasy organizowane są imprezy okolicznościowe z okazji imienin, urodzin uczniów. Uczniowie uczą się współdziałać w grupie, wspólnie się bawić. W małych klasach nawiązują się przyjaźnie, panuje serdeczna atmosfera.

Dążymy to tego, aby wszyscy uczniowie - niezależnie od stopnia niepełnosprawności - byli na miarę swoich możliwości samodzielni. Służy temu prowadzony trening samodzielności, w trakcie którego młodzież uczy się dbać o higienę osobistą, ubierać się, samodzielnie jeść posiłki, sprzątać miejsce pracy po wykonanym zadaniu. Praca odbywa się zgodnie z ustalonym porządkiem dnia.
Aby nauka była przyjemnością - nauczyciele starają się wprowadzać odpowiednio dobrane metody pracy.

Szczególnie lubianą przez uczniów formą pracy są zajęcia kształtujące kreatywność oraz zajęcia muzyczno - ruchowe. Formy aktywności zaczerpnięte są z systemów wychowania muzycznego: E. J. Dalcroze’a i C. Orfa oraz innych metod pedagogicznych, rewalidacyjnych i terapeutycznych np. Metoda Dobrego Startu, Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne, elementy Integracji Sensorycznej, Program Dotyk i Komunikacja Christophera Knilla. Na zajęciach wykorzystywane są różne techniki muzykoterapeutyczne: aktywizujące i kompensacyjno-usprawniające (ćwiczenia dotykowe, ćwiczenia słuchowe, ćwiczenia poczucia rytmu, śpiewanie piosenek, muzykowanie gestodźwiękami, muzykowanie na dziecięcych instrumentach muzycznych, zabawy muzyczno-ruchowe, tańce), techniki wyobrażeniowo-projekcyjne (słuchanie muzyki), techniki twórcze (improwizacje wokalne, improwizacje muzyczno-ruchowe), techniki relaksacyjne z podkładem muzycznym (ćwiczenia oddechowe, masaż relaksacyjny). Mają one na celu poprawę ogólnej kondycji psychicznej i fizycznej ucznia, pomagają nawiązywać i utrzymywać kontakty niewerbalne i werbalne dziecka z nauczycielem i grupą rówieśników, wyzwalają aktywność twórczą, a ponadto wywołują uśmiech i radość naszych wychowanków.

W celu poprawy funkcjonowania naszych uczniów prowadzimy zajęcia ruchowe - integrujące ciało i umysł. Należą do nich Programy Aktywności według Marianny i Christophera Knill`ów, Kinezjologia Edukacyjna P. Dennisona, Metoda Ruchu Rozwijającego W. Sherborne. Wszystkie te zajęcia wspomagają intelektualny, społeczny i emocjonalny rozwój i mogą być skutecznie stosowane w pracy z uczniami o różnych poziomach rozwoju intelektualnego i z różnymi rodzajami niepełnosprawności fizycznej.

Prowadzimy również stymulację polisensoryczną, która ma na celu postrzeganie świata wszystkimi zmysłami (dotyk, wzrok, słuch, węch, smak).

Komunikowanie się z uczniem upośledzonym musi obejmować całą osobę z jej możliwościami percepcyjnymi, musi oddziaływać nie tylko na umysł, ale również na jego emocje i uczucia.

„To, że milczę, nie znaczy, że nie mam nic do powiedzenia.”- Jonathan Carroll

Niemożliwe do wypowiedzenia słowa zostają zastąpione przez symbole, znaki graficzne, znaki języka miganego, które służą do komunikowania, budowania wypowiedzi, informowania o swoich potrzebach i stanach.

W celu porozumiewania się z otoczeniem niektórzy uczniowie posługują się systemem symboli graficznych i prostych gestów. Używane są: piktogramy, PCS, makaton, język migowy, zdjęcia, obrazki, etykiety z napisami -  są to formy alternatywne (gdy mowa nie występuje w ogóle) lub wspomagające mowę (gdy mowa występuje, lecz w niewystarczającym zakresie, aby móc ją zrozumieć). Gestom i symbolom zawsze towarzyszy przekaz słowny.

Dla osób słabo funkcjonujących lub niewidomych jest opracowywany zestaw przedmiotów oznaczających konkretne aktywności i zajęcia.
Młodzieży mówiącej proponujemy zajęcia terapii języka.

Wprowadzane do nauki szkolnej gry i zabawy dydaktyczne stwarzają sytuacje, w których młodzież angażuje się w to, co robi. Zabawa nie przeszkadza w nauce, ale pomaga w odkrywaniu i poznawaniu świata, a towarzysząca jej radość wzbogaca proces nauczania i rozwija psychikę. Gry wywierają pozytywny wpływ na rozwój umysłowy osób niepełnosprawnych, ponieważ: rozwijają spostrzegawczość, uczą logicznego myślenia, rozwijają pamięć, mowę, sprzyjają uspołecznieniu, poszerzają i utrwalają wiadomości z różnych dziedzin.